نقدی بر دومین مناظره انتخابات ۱۴۰۰؛
وقتی حتی ادای دغدغه فرهنگ را هم بلد نیستیم!
دومین مناظره کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری در حالی با موضوع فرهنگی، اجتماعی و سیاسی آغاز شد که بنابر پیش بینی ها سهم فرهنگ و هنر در آن تقریباً هیچ بود.
خبرگزاری مهر - گروه هنر- محمد صابری: اصلاً دور از انتظار نبود. از همان انتخاب عنوان «فرهنگی، اجتماعی و سیاسی» هم قابل پیش بینی بود که دومین مناظره کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری قرار نیست رنگ و بویی از فرهنگ و هنر داشته باشد. با این همه اما در برهوت موضع گیری حتی حداقلی نامزدهای تکیه بر با اهمیت ترین کرسی اجرائی کشور درباره «فرهنگ و هنر» قرار گرفتن عنوان «فرهنگ» در سرفصل های موضوعی یک مناظره، کفایت می کرد تا دغدغه مندان این حوزه با امیدی حداقلی چشم به قاب تلویزیون بدوزند و به تمنای حتی یک «شعار»، پرسش ها و پاسخ های دومین قسمت از «مناظره ۱۴۰۰» را به تماشا بنشینند؛ امیدی که حتی به اندازه همان یک «شعار» هم پاسخ دریافت نکرد، چه رسد به «هدف گذاری» و «برنامه»!
باید این واقعیت را پذیرفت که «فرهنگ» این دفعه هم همچون همیشه و همچون تمام چهار دهه گذشته، در عرصه تاخت و تاز تبلیغاتی نامزدهای پست «ریاست دولت» برای توفیق در میدان انتخابات، مهجور مانده است و اگر بخواهیم تعارف را کنار بگذاریم باید اعتراف نماییم که مهجور هم باقی خواهد ماند؛ انتظار معجزه نباید داشت!
برای تبیین و تشریح این مهجوریت احتمالاً نیاز به تلاش نیست و همه مخاطبان دومین مناظره کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری، به ویژه آن گروه که حداقل دغدغه ای در این عرصه دارند به خوبی نشانه های عیان این «بی محلی» و «تخفیف» را نه فقط در پاسخ ها و جمله سازی های «تبلیغاتی» نامزدها که حتی در ترکیب و ادبیات پرسش های به ظاهر کارشناسی شده برای این گفتگوی جمعی، مشاهده کرده اند.
این شرایط در حالی است که مقام معظم رهبری همین یک سال پیش و در تبیین اولویت های کشور به بهانه شروع به کار مجلس یازدهم دو مقوله «فرهنگ» و «اقتصاد» را هم تراز با هم، در صدر اولویت های کشور مورد تاکید قرار دادند؛ اولویت هایی که بنظر می رسد برخلاف دیدگاه کارشناسانه رهبر انقلاب، در اتاق های فکر طراحی «شعارها و رویکردهای تبلیغاتی» برای نامزدهای ریاست جمهوری، چندان هم تراز دیده نشده اند و به همین بهانه هم «غم معاش» و «سفره های خالی مردم» هدف های جذاب تر برای «شکار رأی بیشتر» قلمداد شده است.
این ماجرا زمانی تراژیک تر می شود که فراتر از رویکرد نامزدهای انتخابات، زمانی که فرصت مطالبه و پرسش گری از آنها در قاب «رسانه ملی» فراهم شده و مقرر است برمبنای سوالات طراحی شده دیدگاه های آنان در موضوع «فرهنگ» به چالش کشیده شود، این فرصت به آسانی سوخت می شود و در کمال تعجب حتی یک سوال در موضوع در رابطه با حوزه «فرهنگ و هنر» پیش روی نامزدها قرار نمی گیرد.
اهم سرفصل های مورد پرسش از نامزدها در مناظره ای با موضوع «فرهنگی، اجتماعی و سیاسی» را مرور کنیم؛ محیط زیست، برجام، نظام سلامت، ازدواج، کارهای میان بخشی دولت، دانش علمی و هسته ای، امید، ناباروری، فاصله طبقاتی، سند تحول آموزش و پرورش، نظام آموزشی، تحریم و...
درست است که در یک برداشت عام و فراگیر از مفهوم «فرهنگ» می توان قسمتی از این سرفصل ها را با چشم پوشی ذیل این حوزه تعریف کرد، اما زمانی که صحبت از انتخاب عالی ترین مقام اجرائی کشور است، طبیعتاً «فرهنگ» دیگر نه یک مفهوم عام و با دامنه دربرگیری چنین مبسوط که کلیدواژه ای ناظر به یک حوزه اجرائی مشخص با مسائل و مشکلات اجرائی محدود و ملموس است. این درست همان نکته ای است که همزمان از طرف نامزدهای ریاست جمهوری و طراحان دومین مناظره انتخاباتی در قاب رسانه ملی مورد غفلت قرار گرفته است.
گفتنی ها درباره غفلت از «فرهنگ و هنر» بسیار است و پخش دومین مناظره کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری تنها بهانه ای برای طرح چندباره قصه این مهجوری شد. با این همه اما با حداقل امید بابت توجه نیم بند تعدادی از نامزدهای محترم به چالش ها و دغدغه های کلیدی حوزه «فرهنگ و هنر» در زمان باقی مانده به برگزاری انتخابات، در حد حوصله این نوشتار کوتاه، بخشی کوچک از اهم این مسائل را بصورت لیست وار مرور می کنیم؛ باشد که صدای مظلومیت «فرهنگ و هنر» به گوش کسی برسد و زخم ماسیده بر پیکر نحیف فعالان این حوزه، مرهمی در آینده داشته باشد.
سوالاتی که جایش در «مناظره فرهنگی» بود اما پرسیده نشد؛
۱- حل بحران معیشت و بلاتکلیفی بیمه ای فعالان حوزه فرهنگ و هنر از سینما، تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی گرفته تا اصحاب قلم و فعالان حوزه نشر که از دوران کرونا به یادگار مانده است، چه سهمی از برنامه های نامزدها برای دولت آتی دارد؟
۲- اصولاً «اقتصاد فرهنگ و هنر» و توجه به بنیان های اقتصادی این حوزه چه جایگاهی در طراحی سوالات و برنامه های کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری دارد؟
۳- قدرت گرفتن بیش از پیش فضای مجازی در میدان خطیر فرهنگ و هنر و سامان دهی بسترهای نوظهور عرضه محصولات فرهنگی و هنری آیا اولویتی در بخش فرهنگی دولت آینده خواهد داشت؟۴- «فرهنگ عمومی جامعه» و مسائل مبتلا به جوانان و نیاز آنها به محصولات فرهنگی و هنری تا چه اندازه در اولویت نامزدهای محترم قرار دارد؟۵- اصلاح پروسه معیوب تعامل میان دستگاه های متولی حوزه فرهنگ و هنر، در درون و بیرون ساختار دولت و رسیدن به هم افزایی مثبت در این عرصه آیا مورد توجه هیچیک از نامزدها بوده است؟۶- طرح دولت آینده برای حل بحران پیچیده و پردست انداز «کپی رایت» و تضمین حقوق مؤلفان خصوصاً در زمینه محصولات هنری، چیست؟
۷- آیا بازار درحال احتضار نشر با شمارگان پایین کتاب در حد ۱۰۰ نسخه اصلاً از منظر سیاست گذاری فرهنگی مورد توجه بوده است؟
۸- وضعیت اسفبار قیمت کاغذ بعنوان یک کالای راهبردی چرا در هیچیک از برنامه های اجرائی نامزدها مورد توجه نیست؟
۹- ارتقای کمی و کیفی مسائل دینی در جامعه میان جوانان بعنوان پیشران حرکت کشور چرا مورد بی توجهی قرار گرفته و آیا مشخصاً هیأت های مذهبی بعنوان بخش زیادی از جامعه برای ارتقای سلامت معنوی نیاز به برنامه ندارد؟
۱۰- در صورتیکه اسباب بازی و گیم بعنوان یکی از صنایع سودآور در جهان مطرح است اما در ایران به مساله بی توجهی شده است؛ آیا بخش عظیمی از جوانان با گوشیهای هوشمند بعنوان گیمر فعال می باشند در این مناظره دیده شدند؟
itemprop="bestRating">5
1106
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب