گزارش مهر به مناسبت درگذشت استاد كریمی؛
استاد کریمی مراغه ای مجاهدت شاعرانه از روزگار طاغوت تا اشعار طنز
به گزارش وبلاگ آفتاب، میرزاحسین کریمی مراغه ای، به حق از مفاخر ادبی معاصر کشورمان است که بدون شک در اندیشه و خلاقیت ادبی و زندگی آیینی خود، اسوه ای درخشان برای شاعران امروز است.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها- جلال محمدی؛ استاد میرزا حسین کریمی مراغه ای، متولد ۱۳۱۰، شاعر مشهور آئینی و اجتماعی کشور، در آستانه چهل و چهارمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی دارفانی را وداع گفت.
پدر وی ذاکر کریمی از شاعران آئینی مشهور آذربایجان بود که شعر اجتماعی و طنز هم می سرود و اشعار هجو وی ضد عوامل کشف حجاب و کسروی ضد دین مشهور روزگار خود بود.
میرزاحسین کریمی مراغه ای، مشی و مسیر آئینی، اجتماعی و ادبی والد بزرگوار خویش را ادامه داد و در این راه فعالیت گسترده ای انجام داد و صدها هزار بیت شعر به زبانهای آذری و فارسی سرود و شهرتی فراگیر در کشور و خصوصاً در جامعه‌ی آذری های ایران و حتی آذری های جدا شده از ایران در قفقاز به دست آورد و امروز و در نسل های دهه پنجاه به بعد در بین آذری های ایران کمتر کسی را میتوان یافت که بیت و ابیاتی از اشعار او به یاد نداشته باشد.
میرزاحسین کریمی مراغه ای، به حق از مفاخر ادبی معاصر کشورمان است.
از نگاه تاریخی و ادبی، عمر نود و یک ساله و پر برکت او به دو بخش تقسیم می شود:
الف - قریب نیم قرن از عمر مبارک کریمی مراغه ای در روزگار حاکمیت طاغوت بر این مملکت سپری شد. وی در این روزگار تاریک، علاوه بر سرودن اشعار آئینی و انتشار آنها، اشعاری طنز در تقبیح فرهنگ طاغوت و مُدها و مدلهای غربی و بی حجابی و در مذمت گریز از فرهنگ خودی سرود. خیلی از این اشعار به سبب بهره گیری از زبان ساده، توجه به مسائل روز، به کارگیری درست مایه های طنز و استفاده از اوزان و قالب های دلنشین و آهنگین بر زبان ها افتاد و در بین خاص و عام اشتهار یافت.
در واقع کریمی مراغه ای در روزگار حاکمیت طاغوت با زبان شعر به مجاهده با انحطاط فرهنگی برخاست و رسالت شاعری خویش را به تبعیت از سخن نورانی رسول اکرم «صلوات الله ضد و آله» ادا کرد که فرمود: «إنّ المُؤمِنَ مُجاهِدٌ بِسَیفِهِ و لِسانِهِ»
ب- بیشتر از چهار دهه از عمر روشن مرحوم استاد کریمی مراغه ای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در روزگار حاکمیت نورانی اسلامی و زعامت امام راحل و زعیم حکیم حاضر یعنی آیت الله خامنه ای (متع الله المسلمین بطول بقائه) سپری شد. در این روزگار که روزگار پختگی اندیشه و ذوق و استعداد و شعر کریمی مراغه ای بود، او با تمام توان در پشتیبانی از تشیع، انقلاب و نظام اسلامی فعالیت کرد. اشعار فراوانی درباره‌ی دفاع مقدس سرود، حتی منظومه ای مستقل با عنوان «صدام نامه» در هجو صدام جنایتکار سرود. درباره‌ی شهدا و ارزشهای انقلاب اشعار فراوانی به نظم آورد. نسبت به تحولات سیاسی در ایران و حتی خارج از ایران، شاعرانه واکنش نشان می داد، چنان که درباره‌ی فروپاشی شوروی و وضعیت آذری های جدا مانده از ایران هم منظومه‌ی مفصلی با نام «سفرنامه‌ی باکو» سرود.
مرحوم کریمی مراغه ای به رغم سالخوردگی طی دهه های اخیر، در مجالس گوناگونی که درباره‌ی دوده «علیهم السلام» و عاشورا و مناسبت های انقلاب در استانهای مختلف برپا می شد، با شور و نشاط فراوان حضور می یافت و سروده های خویش را قرائت می کرد.
در واقع مرحوم کربمی مراغه ای، با پیروزی انقلاب، وظیفه و رسالت دینی و شاعرانه‌ی خویش را تمام شده ندانست، بلکه بعد از پیروزی انقلاب، کارهای خویش را هم بیشتر کرد و تا آخر عمر از سرودن شعر برای دوده ع خصوصاً حضرت سیدالشهداء «علیه السلام» و انقلاب اسلامی دست برنداشت.
اما آنچه درباره‌ی شخصیت مرحوم استاد کریمی مراغه ای میتوان گفت، اینکه؛ او به مفهوم حقیقی کلمه، شاعر هیئتی بود. نه تنها اشعار عاشورایی وی در هیئتها و مجالس عاشورایی و اهل بیتی خوانده می شد، بلکه خود هم هیئت دار بود و حضور در جلسات منظم هیئت خویش را به هر کار و سفری ترجیح می داد. کریمی مراغه ای شاعر آئینی ایران اسلامی
او شاعری از سلسله شاعران آئینی بود که اندیشه و زندگی اش هم آئینی بود. او نه تنها اهل تدین و تهجد بود، بلکه از بصیرت سیاسی ویژه ای هم بهره مند بود و در کارهای انقلابی که شاید از شخصیتی در سن و سال او متصور نبود، مانند امضای بیانیه های انقلابی درباره‌ی رویدادهای مختلف مانند پشتیبانی از محور مقاومت، ضرورت آزادی فعالان و آرادیخواهان از زنداننای باکو، اعتراض به مواضع اردوغان در جنگ قراباغ و…فعالانه مشارکت داشت.
او نسبت به وطن خود ایران از جان و دل علاقمند و وفادار بود، چنان که کوشش های برخی طیف های بیگانه گرا برای سو استفاده از شخصیت او عقیم ماند و دعوت های وسوسه انگیز از او برای اقامت در باکو و ترکیه به جایی نرسید و در مصاحبه ای به صراحت اظهار داشت که من به وطنم ایران وفادارم و سکونت در وطن خویش را به اقامت در هر جای جهان ترجیح می دهم.
از لحاظ ادبی با قاطعیت میتوان گفت؛ سروده های وی که بیشتر از سیصدهزار بیت و بیشتر به زبان شیوا و شیرین آذری است، در غنای شعر معاصر آئینی و اجتماعی آذربایجان و فراگیری شعر اجتماعی در جامعه تاثیر شایان توجهی داشته است. او جایگاه ویژه و بی بدیلی در شعر آئینی و اجتماعی آذربایجان دارد.
پاسداشت شخصیت و میراث ماندگار ادبی این شاعر بزرگ، وظیفه‌ی مهمی است که بر عهده‌ی مسؤلان و متولیان فرهنگی است.
بی تردید مرحوم استاد کریمی مراغه ای، در اندیشه و خلاقیت ادبی و زندگی آئینی خود، اسوه ای درخشان برای شاعران امروز است. باشد که راه او را ادامه دهیم.
منبع: وبلاگ آفتاب
itemprop="bestRating">5
540
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب