مشاهده اولین کمربندهای تشعشعی در خارج از منظومه شمسی
به گزارش وبلاگ آفتاب، ستاره شناسان می گویند، کمربندهای تشعشعی برای نخستین بار در خارج از منظومه شمسی مشاهده شده اند و تصاویر با وضوح بالا به دست آمده از آرایه بزرگی از دیش های رادیویی، گسیل های رادیویی مداوم و شدیدی را از یک جرم ستاره ای نشان می دهند.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ستاره شناسان برای نخستین بار شواهدی از وجود کمربندهای تشعشعی را در خارج از منظومه شمسی کشف کردند.
این کمربندهای تشعشعی در اطراف یک کوتوله فوق سرد(ستاره کم جرم) معروف به LSR J۱۸۳۵+۳۲۵۹ که در فاصله ۱۸ سال نوری از زمین قرار دارد، مشاهده شده اند.
پژوهشگران می گویند، تصاویر با وضوح بالا به دست آمده با مجموعه بزرگی از دیش های رادیویی، گسیل های رادیویی مداوم و شدیدی را از این جرم ستاره ای نشان می دهند.
آنچه که تصاویر نشان می دهد
این تصاویر، ابری از ذرات پر انرژی را نشان دادند که در میدان مغناطیسی جرم به دام افتاده اند.
ملودی کائو، دانشجوی فوق دکترا در دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز و نویسنده ارشد این مطالعه در اطلاعیه ای رسمی اظهار داشت: ما در واقع درحال تصویربرداری از مگنتوسفر(مغناطیس سپهر) هدف خود با مشاهده پلاسمای تابشی رادیویی - کمربند تشعشعی آن - هستیم. این کار قبلا برای چیزی به اندازه یک سیاره غول پیکر گازی خارج از منظومه شمسی انجام نشده بود.
مگنتوسفر ناحیه تحت سلطه میدان مغناطیسی اطراف یک جرم آسمانی است که ذرات آبستن در آن به دام افتاده اند.
سیاره ما هم دارای ابرهای غول پیکر دوناتی شکل از کمربندهای تشعشعی به نام کمربندهای ون آلن(Van Allen belts) است که ذرات پرانرژی خورشید را به دام می اندازد. سایر سیاره های بزرگ منظومه شمسی ما مانند مشتری هم دارای کمربندهای تشعشعی یا تابشی هستند که الکترون های پرانرژی ساطع شده از قمر آتشفشانی آیو(Io) را جذب می کنند.
این کمربندهای تشعشعی تازه شناسایی شده مشابه کمربندهای تشعشعی مشتری هستند. وقتی در کنار هم مقایسه می شوند، کمربندهای این جرم «۱۰ میلیون بار درخشان تر» از کمربندهای تشعشعی مشتری هستند.
طبق این مطالعه، این کوتوله فوق سرد در مرز بین ستارگان کم جرم و کوتوله های قهوه ای پرجرم قرار دارد.
شناخت میدان های مغناطیسی
درک کمربندهای تشعشعی اغلب می تواند بینشی در مورد شکل میدان مغناطیسی و ساختار داخلی یک جرم کیهانی عرضه نماید.
بعنوان مثال، درون زمین به اندازه ای داغ است که سیالاتِ رسانای الکتریکی داشته باشد که به تولید میدان مغناطیسی قوی آن کمک می نماید و در نتیجه حیات در این سیاره را پشتیبانی می کند.
در مورد مشتری، هیدروژنِ فلزیِ مایع یک میدان مغناطیسی بوجود می آورد. به قول کائو، هیدروژن فلزی در فضای داخلی کوتوله های قهوه ای احتمالا می تواند منجر به تولید میدان های مغناطیسی شود.
با این وجود این گروه پژوهشی تشخیص قدرت و شکل میدان های مغناطیسی در این جرم مورد مطالعه را دشوار یافت. این دو عامل در تعیین قابلیت سکونت این سیاره بسیار مهم هستند.
اوگنیا شاکلنیک یکی از نویسندگان این مطالعه که سال هاست به مطالعه میدان های مغناطیسی می پردازد، می گوید: این نخستین گام حیاتی برای یافتن خیلی از این اجرام و تقویت مهارت های ما برای جستجوی مغناطیس کره های کوچک و کوچک تر است و در نهایت ما را قادر می سازد سیارات بالقوه قابل سکونت هم اندازه با زمین را مطالعه نماییم.
این جرم آسمانی با استفاده از شبکه ای از ۳۹ دیش(بشقاب) رادیویی که از هاوایی تا آلمان امتداد دارند و بعنوان یک تلسکوپ رادیویی بزرگ عمل می کنند، از نزدیک مورد بررسی قرار گرفت.
این شبکه دیش های رادیویی توسط NRAO در ایالات متحده و تلسکوپ رادیویی Effelsberg که توسط موسسه ماکس پلانک برای نجوم رادیویی در آلمان اداره می شود، هماهنگ و مدیریت می شود.
این مطالعه در مجله «نیچر»(Nature) انتشار یافته است.
منبع: وبلاگ آفتاب
itemprop="bestRating">5
438
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب