در نشست تخصصی مطرح شد؛
نقاشی قهوه خانه ای روشی برای تنوع در داستان سرایی
وبلاگ آفتاب: نشست تخصصی تطابق صوت و تصویر در نقالی، پرده خوانی و نقاشی قهوه خانه ای در موزه هنرهای معاصر تهران اجرا شد.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از روابط عمومی موزه هنرهای معاصر تهران، پنجمین نشست از سلسله نشست های تخصصی نمایشگاه «همچنان جاری» (مروری بر بازتاب جریان عاشورا در هنرهای تجسمی معاصر)، با عنوان «تطابق صوت و تصویر در نقالی، پرده خوانی و نقاشی قهوه خانه ای» با حضور رحمت امینی پژوهشگر و مدرس دانشگاه، فرهاد امینی پژوهشگر و مدرس دانشگاه و داوود بنی اردلان پژوهشگر و مدرس دانشگاه، روز سه شنبه هفتم شهریورماه در کتابخانه موزه هنرهای معاصر تهران اجرا شد.
رحمت امینی در این جلسه با تأکید بر قصه گویی و توانایی قصه گویی و نقالی اظهار داشت: ۲ محور نمایش های تراژیک و کمیک وجود دارد. در محور نمایش های تراژیک، یک خطی رسم می نماییم که نقطه آغازین قصه گویی است. نخستین کاری که بشر بعد از آن که زبان را آموخت برای کارکردهای اجتماعی و انسانی خودش استفاده کرد، قصه گویی را به کار برد، قصه گویی یک شیوه درمانی و یک وجه سرگرم کننده دارد. قصه گویی قسمتی از سنت شفاهی ایرانی است که از مثنوی خوانی تا شاهنامه خوانی تا رسیدن به نقالی خوانی را در برمی گیرد.
وی بیان کرد: نقاشی قهوه خانه ای کارکرد تخصصی خودرا دارد که بحث مفصلی است. نقاشی قهوه خانه ای روشی بود که نقال برای تنوع در داستان سرایی و قصه گویی استفاده می کرد، نقال به جهت اینکه بتواند رضایت مخاطب خودرا داشته باشد از نقاشی های قهوه خانه برای نقالی خود استفاده می نماید. نقال و نقاش می شود پرده خوان.
فرهاد امینی دیگر سخنران این جلسه به تطابق صوت و تصویر در پرده خوانی، نقالی و نقاشی قهوه خانه ای پرداخت و اظهار داشت: ما با سه گونه رسانه هنری مواجه هستیم، رسانه تصویری که نقاشی قهوه خانه ای است، رسانه صوتی که نقالی و رسانه ترکیبی یعنی صوت و تصویر که به آن پرده خوانی می گویند. ما در فرهنگ های شفاهی بطور کلی نسبت بنیادین را میان صوت و تصویر می بینیم.
وی اضافه کرد: اجرای شفاهی در طول و سیر تطور تاریخی از ابتدا با تصویر درگیر بود. اگر شما این سنت شفاهی را تا غارنشینی به عقب ببرید بدیهی است که شمن ها در دوران غارنشینی یا نسخه های اولیه آنها هم عملا داشتند اجرای شفاهی می کردند، البته با رویکرد به تصویری که برای آن قبیله خاص معنایی داشت. منظور از اجرای شفاهی، فرهنگ های شفاهی است. فرهنگ هایی که مکتوب را به عنوان تنها سند رسمی بلکه چیزی در جان اجراگر دریافت می کرد. یعنی در فرهنگ هایی که اجراگر در آنها خودش یک کتابخانه کامل است و الزاماً به این معنا نیست که او تحصیلات دانشگاهی و شبیه به این را داشته باشد.
در بخش دوم این جلسه رحمت امینی درباره ی تعزیه خوانی و نحوه ی اجرای تعزیه خوان پرداخت و اظهار داشت: وقتی درباره ی اشخاص مثبت و اولیا بگوییم، آنها باید افرادی باشند که بیان آوازین و لطیف داشته باشند و بخشی که در مورد اشقیا و افراد قطب منفی است باید اشتلم خوانی کنند و بیان خشونت آمیزی داشته باشند، حتی در نقاشی های پرده خوانی هم آدم های بد، زشت کشیده می شوند و آدم های مثبت در اوج زیبایی نقاشی می شوند.
فرهاد امینی در بخش دوم این جلسه اظهار داشت: هسته سخت فرهنگی یعنی عناصر رسمی که آن فرهنگ را به رسمیت می شناسند و دیگری پوسته نرم فرهنگی است که با استفاده از المان های موسیقی و تصویر کار خودش را انجام می دهد. مثلثی که مؤلف، نقال و مخاطب به وجود می آورد، تأثیری بر مخاطب می گذارد.
سلسله نشست های تخصصی هر هفته تا ۲۲ شهریور، همزمان با نمایشگاه «همچنان جاری»، با حضور هنرمندان و صاحب نظران هنری برگزار می گردد و ورود برای کلیه علاقه مندان آزاد است.
نمایشگاه «همچنان جاری» تا ۲۲ شهریور همه روزه به جز دوشنبه ها و تعطیلات رسمی از ساعت ۱۰ تا ۱۹ در موزه هنرهای معاصر تهران به آدرس خیابان کارگر شمالی، جنب بوستان لاله میزبان عموم علاقه مندان است.
منبع: aftablog.ir
itemprop="bestRating">5
463
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب