برگزار نشدن دوسالانه سرامیک چه عاقبتی خواهد داشت؟
وبلاگ آفتاب: مینا رشیدی هنرمند سرامیست بیان کرد که برگزار نشدن دوسالانه ملی سرامیک عاقبتی جز حذف گفتمان های هنری ندارد و امیدوار است که این دوسالانه ادامه داشته باشد.
مینا رشیدی هنرمند سرامیست که با اثر «چَن بَر» در بخش رقابتی دوازدهمین دوسالانه ملی هنر سرامیک ایران حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی اثرش توضیح داد: هدف من از ساختن این اثر، نمایش «تکرار» است؛ آنچه که بارها و بارها و بارها رخ می دهد و خودرا تکرار می کند. مسیری تکراری که درنوردیدن آن سرنوشت محتوم یک موجودیت است. تکراری که امکان توقف یا تغییر ندارد. موجودیتی که از بن پاره ای شکل می گیرد، رشد می کند، بارور می شود، خودرا می زاید، بالنده می شود، فرسایش می یابد و سپس می میرد و باردیگر به صورت بذر یا نطفه ای باردیگر باید شروع کند. این تکرار در طراحی هر یک از مراحل گذار این موجودیت ارگانیک نیز دیده می شود. فرم های مشابه و فیتیله ای که یکی بعد از دیگری روی یکدیگر بنا می شوند و سازه ای را شکل می دهند.
وی اشاره کرد: همانطور که در توضیح اثر نیز بیان شده استفاده از مدیوم سرامیک بدین سبب است که ارتباط اسطوره ای، مذهبی و حتی تا حدودی علمی با به وجود آمدن نخستین ارگانیسم های زنده و حتی انسان دارد. از جانب دیگر ارتباط مفهومی جذابی بین انسان و گِل فرم گرفته که مقرر است پخته شود و در نهایت شکننده باقی بماند، وجود دارد.
رشیدی درباره ی برگزاری دوسالانه ملی سرامیک اظهار داشت: از نظر من آثار پذیرفته شده در دوسالانه سرامیک از کیفیت بالایی برخوردار می باشند. من به شخصه از خیلی از کارها چیزهای زیادی یاد گرفتم. تنوع آثار هم از دیگر جذابیت های نمایشگاه دوسالانه برای من بود. فارغ از تکنیک، اثر باید زاده فکر و تخیلات هنرمند باشد که در این دوسالانه این اتفاق افتاده است. قسمت جذاب دیگر دوسالانه برای من به عنوان فردی که هنوز درحال یادگیری است، نشست های مختلف نقد و پژوهش بود. از جانب دیگر برگزاری تورهای آموزشی چه در بخش کیوریتورال و چه در بخش رقابتی بسیار مفید و آموزنده بود. آشنایی با پروسه کار کیوریتور و فرآیند انتخاب هنرمندان و آثار هنری از نقاط قوت تور آموزشی کیوریتورال بود. البته ساخت یک اثر هنری جمعی با عنوان «آن موج» که با همکاری ۶۰ هنرمند تهیه شده بود، از دیگر اتفاقات جذاب دوسالانه امسال بود. یکی دیگر از خروجی های مفید تورهای آموزشی این بود که اثر هنری را چطور میتوان دید و چه جنبه هایی از زیباشناسی، فرم، تکنیک، رسانه های نوین و مفهومی را می توان درنظر گرفت. همین طور چگونه برای دریافت اثر می توان به دیسکورس های گوناگون پنهان و پیدا در لایه های آثار پرداخت.
برگزار نشدن دوسالانه ملی سرامیک عاقبتی جز حذف گفتمان های هنری ندارد و به این علت امیدوار هستم که این دوسالانه ادامه داشته باشد. وی بیان کرد: مانند تمام رویدادها این رویداد هم دارای نقاط ضعف و قوت است. بطور قطع تعداد کارهای برگزیده نسبت به مکانی که برای آن انتخاب شده از تناسب مناسبی برخوردار نبوده است. همین مساله سبب همجواری نامناسب و بی نظمی در دید آثار نسبت به هم می شود. تعدادی از استندها مناسب با نوع کار طراحی شده نبوده و استیتمنت کارها جای مناسبی از اثر قرار نگرفته که همین مورد خواندن توضیح (استیتمنت) را برای مخاطبان مشکل کرده است. از جانب دیگر نورپردازی نامناسب یا تعداد اندک پروژکتورها سبب شده به هنگام دیدن اثر سایه مخاطب روی کار بیفتد و یا متن استیتمنت قابل خواندن نباشد.
این هنرمند درباره ی حضور زنان در دوسالانه ملی هنر سرامیک نیز توضیح داد: سرامیک یکی از حوزه هایی است که زنان در آن حضور شایان توجهی دارند. علاوه بر این، سرامیک خود یک مدیوم بیشتر زنانه است چه بصورت تاریخی و چه از نظر معاصر. امسال چه در بخش کیوریتوریال و چه در بخش رقابتی تعداد هنرمندان زن شایان توجه است و تعدادشان از مردها بیشتر بود. از جانب دیگر سرامیک یکی از ماده - رسانه هایی است که هنرمندان حوزه های دیگر مانند نقاشی آسان تر و بی واسطه تر می توانند به این رشته ورود کنند و این کار را برای زنان آسان تر کرده است.
وی درباره ی جایگاه سرامیک در جامعه هنری عنوان کرد: ایران سابقه درخشان و قدمت دیرینه در این زمینه دارد. بیشتر آثار موزه ملی آثار سرامیکی هستند که روی آن خوشنویسی یا نقاشی شده است. از جانب دیگر، سرامیک جزء رسانه هایی است که در گذار از هنری سنتی به مدرن و معاصر بسیار عالی عمل کرده است که بطور قطع قسمتی از این اتفاق مدیون کوشش های محمدمهدی انوشفر است که سال ها در این زمینه فعالیت نموده است.
رشیدی در آخر اظهار داشت: هدف دوسالانه با تمام نقاط قوت و ضعفش، برقراری گفتمان موثری پیرامون سرامیک در بین اهالی این حوزه با افراد موثر در حوزه هنر معاصر کشور بوده است. در حقیقت دوسالانه مقرر است مکانی برای تقابل و تعامل رویکرد های مختلف در همه عرصه ها باشد. این گفتمان شکل گرفته هم می تواند به هنرمندان سرامیست کمک نماید و هم به هنر سرامیک. برگزار نشدن دوسالانه عاقبتی جز حذف این گفتمان ها ندارد و به این علت امیدوار هستم که این دوسالانه ادامه داشته باشد. تا آن زمان که عرصه ای برای گفتگو نباشد روایتی نیز جریان نخواهد داشت.
در توضیح اثر «چَن بَر» این هنرمند، آمده است: «سرامیک، اگر نواده خلف گِل باشد، در بستر اسطوره پیوندی اثیری با تن دارد. تن؛ موجودیتی ارگانیک محکوم به تحمل چنبر تاریخ. اثر فوق بازنمایی همین امراست.
بُن پاره ای شکل می گیرد؛ پاره ای روی پاره ای قرار می گیرد، توده ای راه اندازی و مراحل یکی بعد از دیگری بر سرش آوار می شود.»
منبع: aftablog.ir
itemprop="bestRating">5
6
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب