فیلم فجر ۴۳ در آینه مهر؛
نگاهی به فیلم کفایت مذاکرات پایان راه خوش یک فیلمساز متخصص
وبلاگ آفتاب: کفایت مذاکرات یک فیلم کمدی ویژه بزرگسالان است که تلاش نموده تا گوشه چشمی به گیشه سینمای ایران در اکران داشته باشد که باتوجه به فیلم نامه ضعیف و ساختار ضعیف تر آن این امر محقق نخواهد شد.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از مهر، فیلم سینمایی «کفایت مذاکرات» به کارگردانی سهیل موفق، نویسندگی حمزه صالحی و تهیه کنندگی سید ابراهیم عامریان از فیلم های حاضر در بخش سودای سیمرغ چهل و سومین جشنواره فیلم فجر امسال است.
مهران غفوریان، محسن کیایی، ایمان صفا، رویا میرعلمی، المیرا دهقانی، محمدرضا داوودنژاد، قدرت الله ایزدی، حدیث فولادوند، سارا منجزی، محمدجواد جعفرپور، جواد پولادی، حامد وکیلی بازیگران «کفایت مذاکرات» هستند. لاله محمودی شرق عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در یادداشتی به این فیلم پرداخته است.
در این یادداشت آمده است: «پایان راه خوش یک فیلمساز متخصص امیر هندوانه فروشی که مشکلات اقتصادی فراوان گریبانش را گرفته و تحت فشار صاحبخانه اش نیز قرار دارد با دیپورت شدن برادر همسرش نادر وارد ماجراهای ریز و درشت زیادی می شود. چهارمین ساخته سهیل موفق کارگردان جوان سینمای ایران که در سه ساخته پیشینش موضوع و محور اصلی خودرا بر پایه مسائل در رابطه با کودک و نوجوانان قرار داده فیلمی کاملا ناامید کننده است. «کفایت مذاکرات» که این دفعه فقط خردسالان را برای جور بودن جنس داستان و فیلمش با خود همراه ساخته یک فیلم کمدی ویژه بزرگسالان است که تلاش نموده تا گوشه چشمی به گیشه سینمای ایران در اکران داشته باشد. هدف گذاری ای که باتوجه به فیلم نامه ضعیف و ساختار ضعیف تر به احتمال قریب به یقین محقق نخواهد شد. با اهمیت ترین مشکل «کفایت مذاکرات» را باید در فیلم نامه آن جستجو کرد؛ جایی که با انبوهی از اتفاقات ریز و درشت مواجهیم و همین اتفاقات هستند که درام را پیش می برند. وجود عنصر اتفاق، فی نفسه می تواند برای هر فیلم نامه ای لطمه زننده باشد مگر این که چنان ظرافتی در جای گذاری عنصر مذکور در فیلم نامه وجود داشته باشد که وقوع آنرا در قصه برای مخاطب باور پذیر کند. اما زمانی که در قصه بصورت متوالی با این عنصر مواجه می شویم معنایش این است که یک جای کار می لنگد و نویسنده فیلم نامه با پشت پا زدن به هر گونه منطق در روایت فقط می خواهد قصه اش را به گونه ای که خودش می خواهد پیش ببرد و کاری هم به منطق و حساب و کتاب و استدلال و غیره هم نداشته باشد و همینجاست که ضربه سهمگینی به اثر وارد می شود. ساختار هم به تاسی از فیلم نامه بسیار ضعیف و پریشان است. از بازیهای بسیار بد و کلیشه ای و باری به هر جهت تا ریتم بسیار کند و نماهای اور لانگ و تدوین نامناسب که همگی در راستای ارائه یک محصول ضعیف و یک فیلم بد به خوبی عمل کرده اند. شاید یکی از دلیلهای این مساله را می بایست در ناآشنایی سهیل موفق با قواعد و فرمول های کمدی های بفروش اینچنینی در سینمای ایران جستجو کرد. چونکه وی با سه اثرش نشان داد به خوبی خردسالان و دغدغه های امروزی آنان را می شناسد و می تواند یکی از فیلمسازان موفق و به روز سینمای کودک و نوجوان ایران باشد و مصداق هر کسی را بهر کاری ساخته اند در مورد وی صدق می کند که با روی گردانی از ژانر تخصصی و شاید مورد علاقه اش در سینما بهر دلیلی به سوی گونه جدیدی رفته و احتمالاً با تاثیر پذیری از فیلم های پرفروش قبلی تهیه کننده اش تلاش نموده از نظرات مشورتی او هم بهره بگیرد و در نهایت نتیجه شده فاجعه ای به نام «کفایت مذاکرات» که نه فیلم کمدی است نه فیلم خانوادگی است نه فیلم اجتماعی و از آن طرف همه اینها هم هست و به این علت اثر مذکور به احتمال قطع به یقین نمی تواند در اکران عمومی خود نیز هیچکدام از طیف های علاقمند ژانرها و زیر ژانرهای یاد شده را راضی از سالن سینما خارج کند. ای کاش سهیل موفق به حرکت در راه فیلمسازی برای سینمای کودک و نوجوان ادامه می داد و اسیر در باغ سبز فیلم های بفروش کمدی نمی شد. سینمای کودک و نوجوان ایران با «کفایت مذاکرات» یک کارگردان خوب دیگر خودرا نیز از دست داد.»
منبع: وبلاگ آفتاب
itemprop="bestRating">5
48
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب