فیلم فجر ۴۳ در آینه مهر؛
نگاهی به فیلم اسفند روایتی متفاوت از نبرد در نیزارها
وبلاگ آفتاب: وبلاگ آفتاب: با وجود برخی ایراداتی که به اسفند وارد است محتوای فیلم و پرداخت به یکی از شخصیت های اثرگذار تاریخ معاصر در عرصه جنگ تحمیلی به خودی خود برای ماندگاری این اثر در سینمای ایران کفایت می کند.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از مهر، فیلم سینمایی «اسفند» ساخته دانش اقباشاوی روز گذشته در خانه جشنواره برای اهالی رسانه به نمایش درآمد و رضایت نسبی آنها را نیز در بر داشت. به همین بهانه ندا الماسیان طهرانی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران در یادداشتی درباره ی این فیلم که به قسمتی از زندگی شهید علی هاشمی در دوران دفاع مقدس می پردازد، نوشته است. در این یادداشت آمده است: «مشکلات مختلفی در دوران دفاع مقدس میان بومیان منطقه خوزستان و رزمندگان وجود داشت که در صورت عدم مدیریت و تدبیر از طرف فرماندهان می توانست به معضلی جدی تبدیل گردد. در این بین علی هاشمی با گفتگو و فعالیت با بومیان منطقه، خطوط چالش مردم منطقه با رزمندگان دفاع مقدس را کمرنگ کرد و سبب شد عرب ها خودرا خالصانه در خدمت دفاع مقدس انقلاب اسلامی قرار داده و در این راه مجاهدت های کم نظیر از خود نشان دهند و با کمک هم قرارگاه سری متشکل از عرب ها برای شناسایی و طراحی و انجام عملیات آبی خاکی را تشکیل دادند که در نهایت منجر به فتح جزایر مجنون شد. نبرد در نیزارها قسمتی از جنگ ایران و عراق شمرده می شود که در اواخر سال ۱۳۶۲ در نیزارهای هورالعظیم درگرفت. در این نبرد نیروهای مسلح ایران با ابتکاراتی که داشتند به اهدافی که در طرح عملیاتی تعریف شده بود، رسیدند همچون عملیات خیبر که یکی از عملیات های چندگانه این نبرد بود و به تصرف جزیره راهبردی مجنون ختم شد. شهید علی هاشمی از فرماندهان جنگ به عنوان طراح اصلی عملیات خیبر و عملیات بدر شناخته می شود. فیلم سینمایی «اسفند» برشی از کوشش های شهید علی هاشمی برای انجام عملیات خیبر را روایت می کند. دانش اقباشاوی که قبل از این نام او را با فیلم سینمایی «تاج محل» و یکی از اپیزودهای «هیهات» در مقام کارگردان شناخته بودیم اینک با یک فیلم در عرصه دفاع مقدس که به صورتی فیلم پرتره یکی از شهدای جنگ هم شمرده می شود به سینمای ایران بازگشته است. فیلم به طرز عجیبی در ساختار برخلاف اینطور تولیدات چند سال اخیر سینمای ایران از جلوه های ویژه کامپیوتری و صحنه های انبوه حضور تانک و درگیری و غیره بصورت آگاهانه ای پرهیز کرده تا جایی که حتی در بعضی بخش های داستان و فیلم بیننده از خودش سوال می کند آیا الان در دوران جنگ هستیم یا خیر؟ فضا بر خلاف پتانسیل موجود در داستان خیلی آرام است و تب و تابی برای پیدا کردن معبری که بتوان بوسیله آن به نیروهای دشمن ضربه وارد ساخت (و همین مساله در حقیقت گره اصلی دراماتیک قصه محسوب می شود) دیده نمی گردد. نکته ای که در بسیاری بخش های فیلم هم دیده می شود و از همین رو با ریتمی کند مواجه هستیم. از دیگر سو بخش اعظم پرده نخست داستان صرف تعقیب و گریز بازیهای بیهوده ای می شود که بطورمثال طرح عملیات خیبر لو نرود و همین مساله جان قصه و ساختار را گرفته است. بی تعارف «اسفند» با وجود ایده مناسبی که دارد در پرداخت گرفتار اشکال شده و زمانی ریتم به نقطه مطلوب خود می رسد و پرداخت جان می گیرد که دیگر دیر شده است. شاید بهترین بخش «اسفند» را که هم ریتم خوبی دارد هم ساختار خوبی و هم شوق مخاطب را به لحاظ حسی و حتی هنری بر می انگیزد صحنه فینال داستان است. جایی که علی هاشمی برای سربازان عرب و مسلمان سخنرانی می کند و وحدت عرب و عجم را به آنها (در واقع مخاطب) یادآور می شود و پیرو آن شاهد هلهله و پایکوبی و رجزخوانی سربازان برای صدام و ارتش بعث هستیم و این روند تا پایان فیلم ادامه پیدا می کند. ایکاش اقباشاوی از ابتدا همین روند را در دستور کار ساختار اثرش قرار می داد تا این کم رمقی فعلی حال حاضر فیلم به کمترین میزان خود برسد.
بازی بازیگران نیز البته هیچ حسی را در مخاطب بر نمی انگیزد و شاید یکی از دلیلهای عدم ارتباط حداکثری و مطلوب تماشاگر با «اسفند» عدم ارتباط حسی مناسب با گروه بازیگران فیلم باشد. شکل و جنس بازی بازیگران «اسفند» که می توانست به هر حال در فضاسازی حسی و البته تکنیکی اثر موثر باشد متاسفانه نتوانسته قابل قبول باشد و بنظر می رسد «اسفند» از این نقطه نیز گرفتار خسارت شده است. در مجموع اما «اسفند» فیلمی قابل اعتنا و ماندگار در سینمای ایران است. محتوای فیلم و پرداخت به یکی از شخصیت های اثرگذار تاریخ معاصر در عرصه جنگ تحمیلی به خودی خود برای ماندگاری این اثر در سینمای ایران کفایت می کند.»
itemprop="bestRating">5
40
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب