در گفت وگو با وبلاگ آفتاب مطرح شد؛
نسبت مان با حقوق بشر چیست؟
به گزارش وبلاگ آفتاب، امیرحسین حریری کارگردان نمایش صداهایی ورای تاریکی اعتقاد دارد مدیریت تئاتر کشور بگونه ای است که تئاترها را بشدت اقتصادمند و گروه ها را به مسائل مالی وابسته کرده است.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از مهر، نمایش «صداهایی ورای تاریکی» نوشته آریل دورفمان با کارگردانی امیرحسین حریری اینروزها در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی روی صحنه است. این اثر با حضور رضا صمدپور، مهدی اسکندری، بیتا جمالی، مژگان رادفر، سیدجواد حسینی، سارا فتحی، صدف اسدالهی، حسین فیروزی، سارا ذوقی، ملیکا زارع، طناز فضایلی، سمانه صادقی، مبینا کاظمی، بهروز پرنیان، یزدان افشانی، جلال شهسواری، هانیه زمردی، شیما بختیاری، اردوان ابراهیمی اجرا می شود. در خلاصه این نمایش چنین آمده است: «این اثر مبین این نکته است که همواره کسانی هستند که آگاهانه خودشان را قربانی دیگری می کنند. آنها نقطه ای را در تاریکی روشن نگاه می دارند و امید به زیستن مسالمت آمیز را به دیگری یادآوری می کنند. اگر بپذیریم غایت تئاتر صرفا خلق یک متن ایدئولوژیک، سیاسی، روانشناختی یا یک متن ادبی نیست، به این باور می رسیم که به تعبیری بعد از زیباشناسی، غایت معنایی تئاتر و در نهایت ادبیات «کاوش در هستی فراموش شده انسانی» و جست وجوی «امکانات انسان» برای مقاومت ضد نابودی هستی است.» حریری در رابطه با روند تولید نمایش «صداهایی ورای تاریکی»، به خبرنگار مهر اظهار داشت: در جهت وظایف آموزشی مدت ها بود که بنا داشتم با مشارکت دانشجویان و برخی از مدرسان حوزه نمایشی پروژه ای را تولید نماییم که هم برخی از جوان ها و دانشجویان با استعداد را شناسایی و معرفی نماییم و در عین حال یک تجربه آموزشی غنی برای بهره برداری کسانی که در این پروژه مشارکت دارند، باشد. مدتی پیش بود که با متن آریل دورفمان مواجه شدم و با عنایت به رویکرد تجربی متن را برای ترجمه و دراماتورژی متن پیشنهاد دادم که علی مهرانی این کار را انجام داد و به نظرم ترجمه و دراماتورژی قابل توجهی شد. در کنار این روند گروهی پژوهشی هم شکل گرفت که با عنایت به ساختار متن که در گونه تئاتر مستند قرار می گیرد، کارهای پژوهشی صورت گیرد. وی افزود: از بهمن سال قبل به صورت فشرده تمرین ها را شروع کردیم و در روندی ۵ ماهه کار را آماده و از نیمه های مرداد نمایش را در مرکز تئاتر مولوی که پایگاه تئاتر دانشگاهی و تجربه های نوین تئاتری است، روی صحنه آوردیم. مجموعه این اقدامات جواب داده و هم به لحاظ استقبال و هم محتوای درونمایه نمایشنامه بازخوردهای خوبی را داشته ایم. حریری در رابطه با این که تجربه تئاتر مستند در ایران همچنان جدید است و فعالیتهای زیادی دراین زمینه انجام نشده است، خاطرنشان کرد: تئاتر مستند اساساً یک گونه خیلی جدید در دنیا نیست و سابقه حدوداً ۶۰ ساله در دنیا دارد که با شکل ها و فرم های مختلف توسط نظریه پردازان و کارگردان های مطرح دنیا تجربه شده است. در ایران در یک دهه اخیر تجربه های متنوع و بعضاً خوبی در این باب داشتیم و مباحث علمی مختلفی هم پیرامون آن شکل گرفت. نمونه های مختلف این تجربه گرایی که نام مستند را یدک می کشند وجود دارد. متن «صداهایی ورای تاریکی» هم تئاتر مستند است اما توسط نویسنده ای نگارش شده که کمتر نمایشی را در این ساختار از او می بینیم. نمایشنامه های مستند ساختارگریز هستند و با ادبیات دراماتیک کلاسیک و سنتی فاصله دارند. ازاین رو ورود به آنها و تولید چنین نمایشنامه ها و کارگردانی آنها فرآیند سخت تری نسبت به نمایشنامه های مبنا است. کارگردان «صداهایی ورای تاریکی» توضیح داد: در این پروژه تلاش کردیم رویکرد مستندگونه را با عنایت به متن در فرم داشته باشیم، هرچند قائل بر این هستم که این گونه نبوده که تعهد صرف و بدون تغییر در تئاتر مستند داشته ایم. در این نمایشنامه با عنایت به فضایی که در آن اجرا می شود، پیام اثر و ارتباطی که با مخاطب اختصاصی خود برقرار می کند، فاصله ای از برخی شاخصه های تئاتر مستند گرفته ایم. این کارگردان تئاتر در رابطه با علل انتخاب و تولید این اثر نمایشی، تصریح کرد: یکی از علل انتخاب این متن سوق دادن دانشجویان و فعالان تئاتر دانشگاهی به سمت تولیدات نمایشی فرهنگی است. ما در شرایطی به سر می بریم که اغلب جوان ها در آماج تولیداتی هستند که بنا به شرایط حاکم فرهنگی در کشور، از دغدغه فرهنگی فاصله می گیرند و اولویت های دیگری را برای خود قائل می شوند. تلاش ام این بود با تعریف این پروژه به دانشجویان و جوانان نشان دهم میتوان نمایشی را تولید کرد که دارای مؤلفه های مهم فرهنگی باشد و دغدغه ارتباط با مخاطب و دریافت از مخاطب را در دل خود داشته باشد. حریری با اعلان اینکه نمایشنامه «صداهایی ورای تاریکی» بر مبنای یک دغدغه مندی معاصر انتخاب شده است، اظهار داشت: مسئله حقوق بشر یک مسئله جاری، پر اهمیت و پرچالش در دنیای امروز است. همه مردم و دنیا با این مسئله درگیر هستند. با محتوا و درونمایه این پروژه مخاطب ما لحظاتی وارد تفکر و تعقل می شود که در این دنیا و در ارتباط با این مورد کجا ایستاده است. شاید تلنگری به او زده شود که قدمی در این جهت بردارد. وی در رابطه با خصوصیت های این اثر نمایشی با توجه به این که اثری تجربه گرا است، اظهار داشت: این کار توانسته در خیلی لحظات با همین تجربه گرایی در جهت تولید معنا قدم بردارد و مخاطب با این تولید معنا ارتباط برقرار کند. خصوصیت مهم در این اجرا ایجاد قراردادهای درست و قابل هضم و انتقال مفاهیم به مخاطب است. ما در نمایش «صداهایی ورای تاریکی» ۱۸ اجراگر داریم و طیف زیادی از عوامل دانشجویی در حوزه مپینگ، طراحی صحنه، نور و لباس هم در این نمایش همکاری کرده اند. این پروژه زمینه خیلی خوبی برای دانشجویان دانشگاه تهران ایجاد کرد که در مؤلفه های اصلی تولید یک نمایش نقش آفرینی کنند. مدیر مرکز تئاتر مولوی در رابطه با چالش های اقتصادی موجود در راه تولید و اجرای نمایش «صداهایی ورای تاریکی» با عنایت به بالابودن عوامل تولید و اجرا، خاطرنشان کرد: متأسفانه نحوه مدیریت تئاتر کشور به سمتی رفته که تئاترها را بشدت اقتصادمند کرده و وابستگی گروه نمایشی به مسائل مالی سبب می شود که بعضاً گروه ها در روند تولیدشان تصمیم های غیر هنری بگیرند که خرده ای هم به آنها نمی شود گرفت. مناسبات تولید در این شرایط خیلی جدی شده و گروههای جوان هم بیشتر تحت فشار قرار می گیرند. تلاش ام در مرکز تئاتر مولوی این بود که اغلب نمایش ها اولویت خویش را مسائل اقتصادی قرار ندهند و نمایش ها را با کمترین هزینه تولید و فرصتی برای تجربه گرایی در اختیار داشته باشند. دانشگاه تهران به ما مأموریت داده تا بستری را فراهم نماییم که مخاطبان گسترده تری از جنس دانشجویان و جوانان به تماشای آثار بیایند. حریری خاطرنشان کرد: ما شانس آوردم که گروه تهیه و تولید خوبی از جنس دانشگاه و دغدغه دانشگاهی پشت کار قرار گرفتند و فارغ از قضایای مالی بستری را فراهم کردند تا این جوانان با دغدغه کمتری روی صحنه بیایند. اگر قرار باشد که این کارها با دغدغه مالی تولید شود بدون شک منجر به شکست خواهد شد و سبب تأسف است که ما هیچگونه ساختار درستی در جهت پشتیبانی از این کارها نداریم. این نمایش بدون هیچ حمایت دولتی تولید و اجرا شده است باوجود این که همه عوامل و مفاهیم مدنظر نمایش در جهت مفاهیم فرهنگی کشور است. به غیر از دانشگاه تهران که حمایت سخت افزاری از این نمایش داشت هیچ ارگانی حمایتی از این نمایش نکرده است. رجوع گروه تولید نمایش به سازمان های ذیربط هم با پاسخ های دلسردکننده همراه بوده است. این شرایط برای همه گروههای تئاتری وجود دارد. او در آخر در رابطه با این که آیا برنامه ریزی برای تداوم اجراهای «صداهایی ورای تاریکی» در سالن ها و شهر های دیگر انجام شده یا نه، اظهار داشت: اساسا یکی از نگاههای ما با عنایت به نوع این نمایش که می تواند اثری بینافرهنگی هم باشد اجراهای بین المللی است که درحال انجام رایزنی های لازم هستیم تا با حمایت مجموعه های مرتبط این اتفاق رخ دهد. همینطور حتما این اثر نمایشی را در شهرستان ها اجرا خواهیم کرد و در تهران هم به دنبال برنامه ریزی برای تداوم اجراهای «صداهایی ورای تاریکی» در سالن های دیگر هستیم. عکس از رضا جاویدی است.
منبع: aftablog.ir
itemprop="bestRating">5
294
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب