منتخبان تئاتر ۱۴۰۳ از دریچه مهر؛
مثلث وارونه سازی یک تراژدی مهم و کارگردانی که از ریسک نترسید
به گزارش وبلاگ آفتاب، نمایش مثلث که از نمایش های رکورددار سال قبل است و توجه مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کرد با برداشتی پارودیک از مکبث، داستان خیانت و وفاداری را بشکلی متفاوت روایت می کند.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از مهر، گروه هنر خبرگزاری مهر می خواهد در طول ایام نوروز، به سراغ یک چهره تئاتری برجسته که در سال ۱۴۰۳ با اثر نمایشی موفقی روی صحنه رفته است، برود. همینطور در گزارش های پیش رو به هنرمندان جوانی هم می پردازیم که در سال قبل در تئاتر ایران خوش درخشیدند و نمایش هایی را به صحنه بردند که هم مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و هم منتقدان به آن روی خوش نشان دادند.
در این گزارش به سراغ نمایش «مثلث» به کارگردانی قیس یساقی رفته ایم.
«مثلث»؛ بیشتر از هرچیز، یک رکورددار
نمایش «مثلث» به نویسندگی فواد زیدانلویی، قیس یساقی و محمدجواد مهدیان و کارگردانی قیس یساقی در سال قبل با بیشتر از ۲۰۰ اجرا، جزوه آثار رکورد دار از حیث تعداد اجرا شد و اجراهای عمومی خویش را تنها به تهران بسنده نکرد و در شهرهایی نظیر مشهد، کرمان و رشت هم روی صحنه حاضر شد. این نمایش بعد از اقبال داوران و مخاطبان در نوزدهمین جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران-مبارک، در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر اولین دور از اجراهای عمومی خویش را شروع کرد و از 22بهمن تا ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ روی صحنه رفت. بعد از شروع سال ۱۴۰۳ گروه نمایش «مثلث» اجرای این اثر را در تماشاخانه هامون از سر گرفتند و از ۲۰ اردیبهشت تا ۲۲ اسفند در این تماشاخانه، پیوسته روی صحنه حاضر شدند.
خیانتی که در یک پاساژ رخ می دهد!
روایت «مثلث» بدین شکل است که هر قلمرویی شاهی دارد و هر شاهی خائنی، «مثلث» داستان خیانت یک مرد وفادار به شاه و داستان خیانت یک شاه وفادار به مرد و داستان خیانت یک زن وفادار به مرد و شاه است. یک مثلث خائنانه که در دل یک پاساژ اتفاق می افتد و هیچکس پایان آنرا نمی داند جز سه برادر سرنوشت و سه نویسنده اثر.
«مثلث»؛ خلاف جریان چهره پسند تئاتر
شاید نکته ابتدایی که نظر هر مخاطب تئاتر دوستی را جلب نماید، اینست که این نمایش در روزگار چهره پسند و سلبریتی پسند تئاتر، چگونه از حیث جذب مخاطب، موفق عمل کرده است؟ در بررسی این مورد باید در نخستین بعد، خود اثر را درنظر بگیریم.
شکل گیری یک پارودی در تمامی ابعاد
در «مثلث» با یک پارودی از نمایشنامه «مکبث» اثر ویلیام شکسپیر طرف می باشیم، ضروری است در ابتدا به این مورد دقت کنیم که ساخت و تولید اثر پارودیک موضوعی است که از شناخت قابل توجه ژانر به وجود می آید، پارودی به مفهوم (وارونه سازی) است، همان گونه که از ترجمه لغوی این واژه مشخص است، در «مثلث» با وارونه «مکبث» مواجه هستیم و این وارونگی در ابتدایی ترین نقطه، در ژانر انجام شده است. همانطور که عمده اهالی آشنا به جهان درام می دانند؛ «مکبث» یک اثر تراژیک است، پس با توجه به توضیحات قبلی «مثلث» باید یک اثر کمیک باشد تا به اصول پارودی وفادار مانده باشد.
عبور سلامت از تیغ برنده نقد
یساقی در کارگردانی این نمایش جز به جز «مکبث» را در «مثلث» بشکلی پارودیک پیاده سازی کرده است و در کارگردانی هم از شیوه اجرایی عروسکی بهره برده است که این مورد به خودی خود ریسک پذیری این کارگردان جوان را ثابت می کند؛ با توجه به این که متون نمایشی شکسپیر در باور درام نویسان و درام دوستان، حالتی مقدس دارد، یساقی جسارت به خرج داده است و ریسک حضور بر لبه تیغ برنده و ناامید کننده نقد را به جان خریده است. البته آن طور که پیداست از لبه این تیغ به سلامت عبور کرده است و توجه منتقدان را مضاف بر مخاطبان، جلب کرده است.
گروه نویسندگان این اثر نمایشی، در عرضه اثری کمدی که رد و نشانی از «مکبث» می دهد، موفق و خلاق عمل کرده اند و شاید اصلی ترین دلیل موفقیت «مثلث» و اقبال مخاطبان از این اثر، وجود پررنگ بعد خلاقه در این گروه است که با کمترین امکانات اجرایی، اثری قابل توجه عرضه کرده اند.
غیر از «مثلث» آثار خلاق دیگری هم هست...
شاید اگر غربال گری اصولی توسط اداره کل هنرهای نمایشی انجام گیرد ما به گروههای جوان خلاق بسیاری مانند گروه نمایش «مثلث» بر بخوریم که امکانی دور و بعید نیست. این نمایش که از دل جشنواره تهران-مبارک به هنردوستان عرضه شد، سبب شد تا امید در دل گروههای جوان زنده شود و باردیگر این باور در ذهن این گروه ها جان بگیرد که هنوز اثر خلاق و گیرا مخاطب خویش را دارد و مردم کماکان از آثار نمایشی ارزشمند حمایت می کنند.
درباب آشتی دادن مخاطب با نمایش عروسکی
گام مهم دیگری که «مثلث» در طول اجراهای خود برداشته است، آشتی دادن مخاطب با نمایش عروسکی است. با توجه به این که تعداد نمایش های عروسکی در سالن های نمایشی پایتخت به عددی بسیار نازل رسیده است و اگر اثری هم روی صحنه می رود با اقبال چندانی روبه رو نمی گردد، «مثلث» به مخاطبان خود اندیشه جدیدی در رابطه با آثار عروسکی می دهد و شاید بشکل ناخودآگاه می کوشد که کلیشه «نمایش عروسکی مختص کودکان است» را از ذهن مخاطب خود بزداید تا فعالان نمایش عروسکی هم از توجه مخاطبان تئاتری، سهمی داشته باشند و بی نتیجه نمانند و این امیدواری ایجاد می شود که نمایش هایی چون «مثلث» بتوانند روحیه ای به فعالان این حوزه نمایشی تزریق کند تا باردیگر به تولید اثر مشغول شوند و از طرفی دیگر جشنواره تهران-مبارک هم در جهت معرفی آثار این چنینی باید بیشتر از پیش بکوشد تا این جریان ادامه دار باشد و تنها به چند نمایش، محدود بسنده نشود.
منبع: وبلاگ آفتاب
itemprop="bestRating">5
45
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب