دویل از جهل قرون وسطایی می گوید
وبلاگ آفتاب: کارگردان نمایش دویل با اشاره به مضمون این اثر نمایشی که درباره ی جهل و خرافات در دوران قرون وسطی است از بی کیفیت بودن تئاترهای اینروزها که موجب بی اعتمادی تماشاگر می شود، انتقاد نمود.
حمید رحیمی که این شب ها نمایش «دِویل» را بعنوان ششمین تجربه کارگردانی اش در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه دارد، در رابطه با داستان این نمایش به خبرنگار مهر اظهار داشت: داستان «دِویل» در رابطه با یک شهر خیالی است؛ از نظر بازه زمانی در دوران قرون وسطی می گذرد و مسائل جامعه ای را روایت می کند که به خاطر جهل و خرافاتی که دارد موجب از بین رفتن خود و هرج و مرج شده است. وی افزود: در زمان میزانسن بندی و کارگردانی، بحث های روانشناسانه هم در ذهن داشتم. «دِویل» در رابطه با جامعه، فرهنگ و مسائلی که در یک جامعه می تواند تحت الشعاع باشد، است به طوریکه میتوان با هر زمانی آنرا تطبیق داد. علیرغم این که داستان آن در قرون وسطی می گذرد، نمود امروزی آنرا می توانیم پیدا کنیم؛ حالا در ایران، اروپا، آمریکا و...
رحیمی ضمن اشاره به رده بندی سنی این نمایش بیان نمود: این اتفاق ۲ دلیل داشت؛ اول موضوع و مسئله ای که در دل نمایش وجود دارد و دیگری فرم و فضای اجرای کار است که میتوان گفت کمی ژانر ترسناک دارد که احساس کردیم بهتر است برای این کار رده بندی سنی ۱۳ سال انتخاب نماییم. البته مد نظر من ۱۵ سال بود ولی با مشورتی که داشتیم به این نتیجه رسیدیم که رده ۱۳ سال شاید مناسب تر باشد. این کارگردان و بازیگر تئاتر در رابطه با چگونگی همذات پنداری مخاطب با «دِویل» اظهار داشت: شخصیت های نمایش دقیقا مابه ازای بیرونی دارند؛ یعنی می توانیم شبیه شان را میان انسان های امروزی که با آنها سر و کار داریم (حالا چه به شکل مجازی و چه به شکل حقیقی) پیدا نماییم. هنوز این شخصیت ها حضور دارند و بین خودمان هستند؛ آدم های خرافاتی و کسانیکه بیشتر به حرف هایی که شنیدند و تصور کردند و شاید نمود واقعی ندارد، استناد می کنند و بر طبق این ها تصمیماتی می گیرند و عمل می کنند که در روابط اجتماعی، انسانی و فرهنگی اثرگذار است. کارگردان «دِویل» با اشاره به اینکه این نمایش از دل یک کارگاه بازیگری بیرون آمده است، اظهار داشت: می توانم بگویم بسیاری از بازیگرانمان، تجربه آنچنانی برای ورود به صحنه نداشتند همین موجب می شد که تمرین ها زیاد باشد. تمرین ها چندین ماه طول کشید که البته من این را به فال نیک می گیرم. همیشه در نظرم است که کار نیکو کردن از پر کردن است؛ هر چقدر آدم تمرین کند، باز هم کم است.
وی به فرایند گرفتن مجوز بعنوان دیگر چالش روی صحنه بردن «دِویل» اشاره نمود و در رابطه با این نمایش مستقل اظهار داشت: این کار بدون هیچ گونه سرمایه گذار و تأمین کننده ای ساخته شده است. با توجه مسائل اقتصادی که درگیرش هستیم و هزینه هایی که در طول زمان بالا رفته ما باید خودمان این مسئله را مدیریت می کردیم. رحیمی اظهار نمود: معتقدم که تمرین تئاتر باید طولانی مدت باشد. واقعاً متوجه نمی شوم که کارهایی بطورمثال یک ماهه، ۲۰ روزه، یک ماه و نیم یا حتی دو ماهه تمرین می شوند و روی صحنه می روند. مسئله ای که دغدغه باشد واقعاً نیاز به تمرین دارد و هر چقدر تمرین نماییم باز هم این کم بودن را احساس می نماییم. کارهایی که با تمرین طولانی روی صحنه رفته، بازخورد خوبی از لحاظ کیفی و کمی داشته اند. تمرین جای خطا کردن است. در واقع تا وقتی که خطاها انجام نشده و دیده نشده ما نمی توانیم کار درست را انجام دهیم. بازیگر نمایش «هیدن» ضمن اشاره به این که تمرین درست و به اندازه، در کیفیت اثر روی صحنه اثرگذار است، خاطرنشان کرد: امروز از لحاظ کیفی، کارها ضعیف شده اند و همین مسئله موجب می شود که تماشاگر دیرتر و یا به سختی اعتماد کند که نمایش را ببیند. واقعاً ضروری است که برای حل این مساله، فکر، برنامه ریزی و مدیریت درستی انجام گیرد. من نمی گویم که بلیت ها گران است و با توجه به فرایند ای که برای اجرا طی می شود و زحماتی که کشیده می شود، می تواند بیشتر هم باشد. اما وقتی مخاطب در این شرایط اقتصادی، در گرما و سرما، با این ترافیک خیابان ها و هزار مسئله دیگر به تماشاخانه ای می آید و با کاری بی کیفیت مواجه می شود، اعتمادش کمرنگ می شود و برای نمایش های بعدی هم سخت تر و یا با شک بیشتری امکان دارد برود یا حتی از دیدن دیگر تئاترها هم منصرف شود. او در آخر صحبت هایش متذکر شد: این مسئله در سالهای قبل هم بوده اما بالاخره کارهایی باکیفیت بالاتر هم داشتیم. متاسفانه امروز می توانم بگویم بیشتر از ۵۰ درصد کارها، شرایط راضی نگه داشتن مخاطب را ندارند. با ادامه این روند ما نه تنها به درصد مخاطبان تئاتر اضافه نمی نماییم بلکه بسیاری از اشخاصی را که در سبد فرهنگی ماهانه شان، هر دو ماه یا سه ماه یک مرتبه، دیدن تئاتر بود هم دست می دهیم. نمایش «دویل» نوشته جعفر غلام پور و طراحی و کارگردانی حمید رحیمی تا اول دی ساعت ۱۹: ۳۰ در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه است. عکس از ایمان ارجمندی است.
itemprop="bestRating">5
30
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب