نشست نقد و بررسی ساموئل خاچیكیان: یك گفت وگو ؛
مافیای سینما با خاچیکیان مشکل داشت
به گزارش وبلاگ آفتاب، نشست نقد و بررسی فیلم مستند سینمایی ساموئل خاچیکیان: یک گفتگو توسط گروه سینمایی هنروتجربه در پردیس سینمایی چارسو برگزار گردید.
به گزارش وبلاگ آفتاب به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی «هنروتجربه»، نشست نقد و بررسی فیلم مستند سینمایی «ساموئل خاچیکیان: یک گفت وگو» شامگاه سه شنبه ۱۷ مهر با حضور امید نجوان کارگردان فیلم، ادوین خاچیکیان پسر ساموئل خاچیکیان، هوشنگ گلمکانی منتقد میهمان و تعدادی از هنرمندان سینما و اهالی رسانه توسط گروه سینمایی «هنروتجربه» در پردیس سینمایی چارسو برگزار گردید.
در ابتدای این نشست امید نجوان در مورد روند ساخت فیلم اظهار داشت: این مصاحبه و گفت و گویی که در فیلم می بینید سال ۷۷ انجام شد و در واقع همان گونه که در خود فیلم هم اشاره می شود، قرار بود این گفتگو در چارچوب یک پرونده در مورد شیوه های مختلف کارگردانی در سینمای ایران صورت گیرد. یک لیست ۱۰ نفره بود و گفت وگوهای سه نفر از آن لیست را من انجام دادم که یکی از آنها زنده یاد خاچیکیان بود، دیگری زنده یاد پوراحمد و نفر سوم هم ابوالفضل جلیلی. پس از آن اتفاق سال ها گذشت و من کاملا این گفتگو و نوار کاستش را فراموش کرده بودم تا این که در یکی از دوره های جشنواره «سینماحقیقت» فیلم «هیچکاک تروفو» را دیدم و برایم خیلی جالب بود که یک فیلم بر مبنای صدای باقیمانده از یک گفتگو ساخته شده است. چون آقای خاچیکیان را همیشه در سینمای ایران بعنوان آلفرد هیچکاک سینمای ایران می شناختند ناگهان این در ذهن من جرقه زد که این گفتگو می تواند عاملی برای ساخت یک فیلم شود.
هوشنگ گلمکانی روزنامه نگار، نویسنده و منتقد سینما هم در سخنانی ضمن اشاره به کیفیت فیلم اظهار داشت: این فیلم برای نسل جوان یک جور نگاه به تاریخ است و برای من و افراد بسیاری تجدید خاطره است.
وی ضمن اشاره به این که خاچیکیان در آن زمان به هیچکاک ایران معروف بود، اضافه کرد: سبک سینمای خاچیکیان از سینمای اکسپرسیونیستی آلمان آمد و بعد وارد فیلم نوآر شد و بعد تبلورش در فیلمهای هیچکاک دیده شد. عموم مردم بیشتر این قسمت داستان را می شناختند بنابراین خاچیکیان هم با همین عنوان معروف شد.
گلمکانی افزود: من وقتی این مستند و آن فیلم «هیچکاک تروفو» را دیدم خیلی حسرت خوردم که چرا طی این چهل و اندی سالی که کار مطبوعاتی می کردیم و این همه مصاحبه انجام دادیم نوارهای مصاحبه ها را نگه نداشتیم. البته تعدادی موجود است اما اگر همه این نوارها می ماند متریال بسیار خوبی بود برای فیلمهای بلند.
گلمکانی در رابطه با چالش هایی که ساموئل خاچیکیان در دوران فعالیت خود داشت، اظهار داشت: من قبل از انقلاب با او مصاحبه ای انجام دادم و متوجه شدم که او همچنان اجاره نشین است و خیلی تعجب کردم که کارگردانی با این همه اهمیت و موفقیت و آن انبوه جمعیتی که جلوی سینماهای نمایش دهنده فیلم هایش صف می کشیدند، همچنان اجاره نشین باشد و این سؤال را هم از او پرسیدم اما دقیقاً یادم نیست که چه گفت اما یادم است که جوابش بسیار معصومانه بود. ساموئل خاچیکیان فردی بود که به اصطلاح امروزی خودش را نمی فروخت هرچند که آرمان سیاسی نداشت اما بر مبنای آن جنبه اخلاقی وجودش دوست نداشت بر خلاف آن چه که به آن اعتقاد دارد، عمل کند و این خصلت آقای خاچیکیان سبب شد که بعنوان یکی از محبوب ترین و مهم ترین کارگردانان سینمای ایران از حداقل های امکانات رفاهی کارگردانی در این سطح محروم باشد.
وی افزود: شاید خاچیکیان بلد نبود از موفقیت هایشان استفاده اقتصادی کنند او یک حالت معصومانه ای داشت، گویی با کودکی روبه رو هستید که کار جالبی انجام می دهد اما شاید حتی خودش هم اهمیت کاری را که انجام می دهد نمی داند از این جهت رفتار او را معصومانه می دانم.
گلمکانی بیان نمود: سینمای ایران در سالهای زیادی گرفتار کلیشه ها شد مثلا آن اوایل بعد از دوره دوم فیلمسازی در ایران ملودرام های اخلاقی و خانوادگی کلیشه قالب سینمای ایران بود و اینجا خاچیکیان می آید و تکانی به این سینما می دهد و پس از آن دوره «گنج قارون» فرا می رسد و فیلمها اغلب به آن سمت می روند تا وقتی که موج نو به وجود می آید.
ادوین خاچیکیان فرزند ساموئل خاچیکیان و کارگردان سینما هم اظهار داشت: تعهد حرفه ای و عشقی که پدرم به سینما داشت سبب شد که به سایر امتیازاتی که می توانست از این حرفه به دست بیاورد که حق مسلمش هم بود، توجهی نکند مگر در سال ها و دهه پایانی عمرش.
وی اظهار داشت: به نظر من خاچیکیان تک ستاره و تنها فیلمسازی بود که بنای این موج نو را ۱۵ و حتی ۲۰ سال پیشتر در سینمای ایران نهاد و تغییرات و تحولی در سینمای آن زمان ایجاد کرد که زمینه ساز سینمای موج نو بود. او به تنهایی این کار را کرد و مفهوم فیلمسازی و مفهوم کارگردانی را بنا نهاد.
نظام الدین کیایی صدابردار پیشکسوت سینمای ایران و از دوستان نزدیک ساموئل خاچیکیان هم اظهار داشت: خاچیکیان اصلاً به دنبال مادیات نبود. ما در فستیوال های دنیا جایی نداشتیم و جز خاچیکیان فیلمسازی نداشتیم که فیلمش را یک خارجی ببیند و خوشش بیاید. او شخصیت والایی داشت و در این دنیا برای هیچ چیزی جز انسانیت ارزش قائل نبود. او می گفت من هر چقدر مشهورتر می شوم خودم را بیشتر پیدا می کنم و می بینم که من در مقابل عظمت سینما و عظمت هنر خیلی کوچک هستم.
در ادامه طهماسب صلح جو منتقد سینما بیان نمود: مواجهه من با مستندی که امید نجوان ساخته بسیار شخصی است. من در خاطرات دوران کودکی خودم یک ساموئل خاچیکیان داشتم که او را هیچگاه ندیده بودم. او بسیار مشهور و نامش اعتبار یک فیلم بود. درحالی که فیلمهای دیگر را به اعتبار و نام بازیگرانش می شناختند اما فیلمهای خاچیکیان را به نام خودش می شناختند.
امیر قادری منتقد سینما هم اظهار داشت: از مستند امید نجوان عزیز بسیار لذت بردم و معتقدم که تدوین فیلم هم کافی بود.
علی علایی روزنامه نگار و منتقد سینما در انتها نشست اظهار داشت: من در حین تماشای این مستند اصلاً نفهمیدم که زمان چگونه گذشت یعنی فیلم خیلی روان بود. من همه جا می گویم که ساموئل خاچیکیان اعتبار و آبروی عنوان کارگردانی در سینمای ایران بود و ما حرفه کارگردانی را نمی توانیم غیر از ساموئل خاچیکیان در آن دوره تعریف نماییم. خیلی از اسم هایی که ما در سینمای ایران می شناسیم عقبه ای در سینمای آقای خاچیکیان دارند.
itemprop="bestRating">5
93
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب